Με τη διάταξη του άρθρου 492 ΚΠολΔ ρυθμίζεται η τύχη της υποθήκης και του ενεχύρου επί αυτούσιας διανομής των κοινών πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία, κατά την άποψη που κρατεί στη νομολογία και στη θεωρία, δεν επέρχεται απόσβεση των παραπάνω εμπράγματων δικαιωμάτων, αλλά μεταφορά τους, κατά την ίδια έκταση, στα διαιρετά τμήματα που περιήλθαν στον οφειλέτη. Η παραπάνω διάταξη εφαρμόζεται και για την προσημείωση υποθήκης (άρθρο 41 ΕισΝΚΠολΔ).
Εξάλλου, ο νόμος (άρθρο 492 παρ. 2 και 3 ΚΠολΔ), προκειμένου να εξασφαλίσει πληρέστερα τα συμφέροντα των παραπάνω προσώπων (ενυπόθηκου ή προσημειούχου ή ενεχυρούχου δανειστή), τους παρέχει το δικαίωμα να ζητήσουν από το δικαστήριο που διατάζει τη διανομή να διατάξει υπέρ αυτών τα πρόσθετα εξασφαλιστικά μέτρα: α) της σύστασης υποθήκης ή προσημείωσης ή ενεχύρου σε αντικείμενα που με τη διανομή περιέρχονται στον οφειλέτη τους, στα οποία δεν είχε συσταθεί υποθήκη ή προσημείωση ή ενέχυρο, και β) της εξόφλησης, ολικά ή μερικά, μετά από αίτησή τους, της ασφαλισμένης με την υποθήκη ή την προσημείωση ή το ενέχυρο απαίτησής τους, έστω και αν αυτή δεν είναι ληξιπρόθεσμη κατά το χρόνο της διανομής, με την καταβολή εκ μέρους κάποιου άλλου κοινωνού ολόκληρου ή μέρους του ποσού στον κοινωνό που η μερίδα του βαρύνεται με υποθήκη ή προσημείωση ή ενέχυρο, προκειμένου να εξισωθούν οι μερίδες τους (βλ. Ολ. ΑΠ 20/1995, ΕφΠατρ 279/2008, ΕφΠατρ 956/2006 στη ΝΟΜΟΣ).
Σε περίπτωση που τα παραπάνω πρόσωπα δεν προσεπικλήθηκαν στη δίκη διανομής, κατ’ άρθρο 491 ΚΠολΔ, με επιμέλεια εκείνου που επισπεύδει τη συζήτησή της, για το λόγο ότι η υποθήκη ή η προσημείωση ή το ενέχυρο εγγράφηκαν στο προς διανομή ακίνητο μετά τη συζήτηση της αγωγής διανομής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αυτά έχουν έννομο συμφέρον να ασκήσουν κύρια παρέμβαση ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, προς διεκδίκηση των προαναφερόμενων δικαιωμάτων τους.